Herstel en tranen

Week 3: Repentance & Forgiveness

Het auditorium in de ochtend

Deze week leerden we over inkeer/berouw en vergeving. Opnieuw was dit enorm verhelderend. Het karakter van God en zijn perspectief op zonde en herstel was erg nieuw voor mij, zoals ik dat deze week heb geleerd. Door wat ik leer wordt God nóg persoonlijker, Hij wil een volledig herstelde relatie met jou en mij en ook tussen mensen. Ik begin steeds meer te begrijpen waarom God duidelijk maakte mijn fundament te vernieuwen (zie: 'Hearing God's voice' - 16 okt), want wat ik leer gaat zoveel dieper dan wat ik er tot nu toe van begreep.

Vrijdag was, de hier erg bekende, application day (dag van toepassing). Deze dag voor ons geen morning workout, evangelisatie of zaalvoetbal, maar we gingen ons afkeren van onze zonden en mensen vergeven. In mijn stille tijd vroeg ik God te laten zien waarvan hij wilde dat ik me zou afkeren en welke mensen ik nog moest vergeven. Wat er naar boven kwam, bracht tranen in mijn ogen.

Het kruis na afloop - vrijdag 24 oktober

We begonnen om 8.30 we met een korte aanbidding, waarna we één voor één plaatsnamen voor de klas en uitspraken van welke zonden we ons afkeerden en welke personen we vergaven en waarvoor.
A. ging als eerste, dat had ik met hem afgesproken, omdat we beiden als eersten wilden. Het toffe was dat hij mij specifiek vroeg voor hem te bidden, omdat ik zijn verhaal ken. Daarna was het mijn beurt. Ondanks dat ik een dag hiervoor nog dacht dat het niet heel moeilijk zou gaan, heb ik mijn hart uitgestort. Zowel mijn zonden - trots in verschillende vormen - als het uitspreken van vergeving kwamen van erg diep en ik was dan ook erg emotioneel, maar het was bevrijdend! De twee stafleden die naast me zaten baden voor me en hadden nog een beeld voor me dat ik meteen herkende.
Daarna spijkerde ik mijn papier aan het kruis, waarna zo'n beetje de hele klas voor me bad, wat een bemoediging! Ook kreeg ik van verschillende mensen een briefje met een persoonlijke bemoediging. Het zijn erg gave dingen die erop staan. Op één van de briefjes stond dat iemand een beeld had gekregen over mij, dit beeld kwam exact overeen met een beeld dat iemand 4,5 maanden geleden over me uitsprak.

zo'n 10 uur later waren al mijn klasgenoten dit proces doorgegaan en ook een aantal van de staf, met daarin alleen een half uur pauze voor de lunch. Het was overweldigend krachtig, wat God allemaal naar boven bracht en hoeveel geestelijke heling en bevrijding er plaats vond.

Outreach

Een stuk van de Swan River bij nacht

De outreach zal in 3 teams worden gedaan. Alle teams gaan eerst 6 weken naar Calcutta (zo'n 10 miljoen inwoners!). Daarna gaat elk team 5 weken naar een ander land. Deze week kregen we zo'n 2 dagen om God te vragen naar welke van 3 landen Hij ons wilde hebben op outreach. (Omdat officieel nog niet bekend is welke landen het worden, laat ik dat nog even in het ongewisse.)
Dinsdagavond moesten we doorgeven naar welk land God ons wilde hebben. Ik had één land dat meer op mijn hart kwam, maar ik vond het niet erg duidelijk. Ik deelde dit in mijn één-op-éen gesprek (dat ik met 2 personen heb, maar oké). Toen ik uitlegde waarom ik dacht dit land op mijn hart lag zeiden ze tegen mij: ''God heeft je al lang duidelijk gemaakt dat dit een land is waar hij je heen wil hebben, ga er voor!'' Dus dat dat land gaf ik door.
Op dit moment is de verdeling van de personen per land nog niet gelijk genoeg en mogelijk moeten we er later nog een keer voor bidden, dat is nog niet bekend. De volgende ochtend vroeg ik daarom aan God of ik het bij het rechte eind had en of hij dat dan wilde laten zien... Onmiddellijk kreeg ik deze tekst:
''I foretold the former things long ago, my mouth announced them and I made them known; (...)
Therefore I told you these things long ago; before they happened I announced them to you so that you could not say, 'My images brought them about.' (...)
You have heard these things: Look at them all. Will you not admit them?''

Basketballen - donderdag 23 oktober

(Uit Jesaja 48:3, 5 en 6; NIV)

Genezing

Gisteravond was ik met een klasgenoot aan het praten, die vertelde pijn te hebben in zijn schouders en rug en dat zijn benen niet even lang zijn. We gingen met 4 jongens voor hem bidden en voor onze ogen werden zijn benen gelijk in lengte. Hoe groot is onze God?!

Deze week

De basis - 's ochtends erg vroeg

Deze week duiken we in het onderwerp: 'Aanbidding en voorbede. Verder staan er nog geen noemenswaardige dingen op het programma.

Bedankt voor het lezen van de blog. Als je een reactie achter wil laten dan kan dat gewoon. Klik dan op het opmerking(en) onderaan dit bericht, stuur me een e-mail of een bericht via Facebook (telefonisch ben ik niet bereikbaar).

Breaking news: 'Jesus is still te same!'

Omdat er veel te vertellen valt meteen maar weer een update. Dit keer vooral een getuigenis van wat Jezus aan het doen is.

Overig

Het is me gelukt om donderdag en vrijdag rond 5.15 op te staan. In het weekend slapen we uit, ik tot ongeveer 7 uur 's ochtends.
Vrijdagavond speelden we onze eerste zaalvoetbalwedstrijd. Het was ontzettend spannend en erg leuk. We hebben helaas 6-7 verloren, maar wel tegen een goed op elkaar ingespeeld team. Het gekke was dat je hier de aftrap in 1x op goal mag schieten, doordat we dit niet wisten werden we verrast en stond het binnen 5 seconden al weer 1-1. Ik was meestal de verdediger maar heb ook 1 doelpunt meegepikt.
Voor de voetballiefhebbers heb ik een foto van het NIB Stadium dat recht tegenover mijn huis staat. (20.441 zitplaatsen, Perth Glory won met 3-2). Een aantal DTS'ers gingen er vandaag heen en maakten deze foto.

Ezechiël 18: 30-32 (NIV)

 

The character of God

Deze week hadden we les over het karakter van God. De lessen waren ongelooflijk leerzaam. Ik heb geleerd meer te zoeken en te ontdekken dat God zichzelf openbaart in de bijbel. We hebben alleen maar naar het oude testament gekeken, maar - wauw - ik zie ineens precies dezelfde God als in het nieuwe testament. Dit wist ik in theorie al, maar nu zie ik het ook echt. Heerlijk!

 

 

 

A broken heart

Vrijdagochtend tijdens de aanbidding in de klas brak God door in mijn hart. Ik was nog aardig sceptisch en afwachtend over het YWAM gebeuren, maar tijdens de aanbidding met onze klas merkte ik dat ik vooral tegenover God nog de deur dichthield. Mijn schoolleider had dit zelfde gevoel en deelde dit:
''My sacrifice, O God, is a broken spirit; a broken en contrite heart you, God, will not despise.''  - Psalm 51:17 (NIV)
Ik bleef nog een tijdje staan, want ik wilde mezelf wel overgeven aan God, maar dan wel op een makkelijke manier. Toen ging ik toch op mijn knieën en gaf me over aan Hem, al snel kwamen de tranen, God brak door in mijn hart. Hij liet me zien dat ik me in bepaalde dingen onbewust groot heb gehouden en bepaalde dingen kwamen naar boven. De boodschap die God mij 2 weken geleden gaf - ''humble yourself'' - kwam nu verder binnen. Wat heerlijk om God te aanbidden en te huilen daar op de vloer!

Evangelisatie

's Middags gingen we voor het eerst met de DTS de straat op. Het gave is dat elke vrijdag zo'n beetje de hele basis erop uit gaat om mensen te vertellen over Jezus.
Ik ging met 2 jongens (M. en A.), ze gingen met mij mee omdat ik er heel veel zin in had en ze wisten dat ik ervaring had. We baden en ik kreeg het beeld van een rode rugtas en M. kreeg de kleur rood heel sterk in zijn gedachten - hij was erg enthousiast dat dit overeenkwam. Direct na het gebed zijn we achter een meisje met een rode rugtas aangegaan, maar voordat we haar konden achterhalen verloren we haar uit het oog.
Nadat ik een gesprekje met een man eindigde met gebed kwamen we een vrouw tegen die met een kruk liep. Ze had een dikke opgezwollen voet van een muskietenbeet. M. bad eerst voor haar voet, daarna kon ze haar voet lichtelijk bewegen. Ik bad als 2e en vervolgens kon ze ook haar grote teen bewegen - ''I couldn't do this before!'' zei ze -, toen bad A. en vervolgens kon ze ook de rest van haar tenen bewegen, gaaf! Hierna vertelden we haar over Jezus.
Daarna volgden we weer een rode rugtas, die we kwijt raakten. Echter liepen er 2 vrouwen langs ons - beide met een rode rugtas. M. en A. gingen met de ene vrouw praten, ik met de andere. Mijn gesprek liep nergens op uit. M. en A. bleven echter erg lang met 'de-rode-rugzak-mevrouw' praten. Ze baden voor haar en ze gaf aan tijdens het gebed erg te zijn geraakt door God. Ze was duidelijk erg geëmotioneerd, oftewel ze huilde. In haar verleden had ze veel afwijzing van christenen ervaren vanwege haar relatie met een vrouw destijds, zelfmoordgedachten waren haar niet vreemd. Ze baden daarna nog een keer voor haar, en hebben nog met haar gepraat en haar uitgenodigd langs te komen in een meeting op de YWAM basis.

BBQ in de ochtend - op 11-10-14

Intussen was ik alleen verder gegaan en sprak met een moslim man en vrouw. De man liep wat mank, omdat hij vocht in zijn been had, maar hij wilde waarschijnlijk geen gebed gaf de vrouw aan (de man kon geen Engels). Ik vroeg of ze het hem zelf misschien wilde vragen. Zelf gaf hij aan dat het goed was dat ik voor hem wilde bidden. Ik bad 2x en hij voelde beide keren dat er wat gebeurde in zijn been. Aan de vrouw heb ik uitgelegd wat ik bad en wie Jezus is. Ten slotte bad ik dat Jezus zich aan hen openbaart.
Daarna ging ik naar een man op een bankje. Ik zei: ''Ik zie dat u 2 krukken heeft, mag ik vragen wat er aan de hand is?'' Hij zei onmiddellijk: ''Jij mag voor mij bidden.'' De man kwam uit Iran, kon niet goed Engels en noemde zichzelf Katholiek. Ik heb een kort en leuk gesprekje met hem gehad en gebeden voor zijn been, zijn oor - die niet goed werkte - en voor hemzelf.
Vervolgens kwam ik studenten tegen van de Frontline DTS die een gebedswandeling gingen maken. Ik heb hen bemoedigd en aangemoedigd om moedig te zijn en naar mensen toe te stappen. Achteraf hoorde ik dat ze 2 toffe ontmoetingen hadden. Één iemand kreeg het woord 'player' in gedachten. Ze liepen iemand bijna letterlijk tegen het lijf die meteen in het gesprek zei: ''Ik ben een football player.''
M. en A. waren inmiddels verdwenen, omdat de tijd die we hadden afgesproken om te verzamelen al was geweest. Op mijn weg terug sprak ik met een man die krantjes verkocht en heb een leuk gesprek met hem gehad, maar hij wilde geen gebed. Vervolgens nog een gesprek gehad met een man en vrouw die aan het bedelen waren. Hij geloofde dat Jezus voor zijn zonden was gestorven. Ik heb hen mogen bemoedigen en voor hen gebeden. Later bleek dat een ander ook al voor hen had gebeden, zij had vooral contact met de vrouw en ik vooral met de man.
Terwijl ik me haastte om niet te veel te laat te komen liep er een vrouw langs die met haar been trok. Ik mocht voor haar bidden zei ze, terwijl ze verder wilde lopen. Ik maakte duidelijk dat ik graag meteen wilde bidden. Ze bleek christen te zijn, wat uitmondde in een erg leuk gesprek. Gebeden voor haar heupgewricht die niet goed zat, maar niet slecht genoeg was om geopereerd te worden. Ik heb haar bemoedigd en werd ook door haar bemoedigd - ''Thank you for being the instrument of God.''
Andere studenten hadden ook mooie verhalen en interessante gesprekken gehad. 1 van de jongens die normaal ook veel de straat op gaat had, met andere DTS'ers, had zo'n 40 minuten gebeden voor een vrouw en terwijl ze baden werd er een demon uitgeworpen. De vrouw - en haar man - wonen tijdelijk in een kerk, elke dag leest de man haar voor uit de bijbel. De vrouw beleed tijdens het bidden spontaan haar zonden en nam er afstand van. Ze vertelde hoe 'normaal' geesten waren geworden in haar leven.

Kortom: Jezus liep door de straten van Perth en wij hadden het voorrecht om zijn handen en voeten te zijn. Elke vrijdag gaat zo'n beetje iedereen van de basis de straat op in Perth, nu dus aangevuld met zo'n 80 DTS studenten. Een erg bemoedigende dag.

Let op: Dit verhaal gaat niet zozeer over mijn goede christelijke wandel, maar over Jezus Christus die zich in zijn liefde uitstrekt naar mensen. Hij wil zichzelf bekend maken, daarom getuig ik van Hem.

Mocht je Jezus niet goed kennen, dan weet ik nog een mooi boek waar je verhalen als bovenstaande in kan lezen; de bijbel. Weet dat Jezus dezelfde blijft, gisteren, vandaag en voor altijd (Hebreeën 13:8)

De Indische Oceaan - op 11-10-2014

Hearing God's voice

Hier is dan eindelijk weer een bericht van mij. Er is de afgelopen anderhalve week veel gebeurt. Ik hoop je hieronder een blik te gunnen in mijn leven hier in Perth. (Dit verhaal is geschreven op woensdagavond. Het is inmiddels donderdagmiddag.)

Ontmoetingen

De doopdienst/evangelisatie

Het weekend van 4 oktober met het onderwijs van Torben Sondergaard was tof. Zaterdag ben ik er naar toe gefietst in de brandende zon. Na 1,5 uur fietsen en 5x de weg vragen had ik het dan eindelijk gevonden. Tof om Lebo en Torben weer te ontmoeten uit Denemarken. Na het onderwijs gingen we naar een prachtig strand, waar zo'n 10 mensen gedoopt werden, gaaf! Als aanwezige christenen maakten we van de mogelijkheid gebruik om de mensen op het strand over Jezus te vertellen en voor ze te bidden. Leuke mensen leren kennen Bijvoorbeeld een Indisch gezin, waarvan ik met de man een keer samen de straat op ga. En een Afrikaans sprekende (Zuid-Afrika) christelijke vrouw, waarbij ik binnenkort ga eten bij haar gezin (als ik daar tijd voor heb). Ook een man, Scot, wil een keer samen met mij de straat op om voor mensen te bidden en ze vertellen over Jezus. Heerlijk! Ik heb nog geen contact opgenomen met deze mensen, maar wil dat nog zeker doen.

Met Torben op zondag

Op 5 oktober samen met 4 jongens van de DTS naar de samenkomst met Torben gegaan. 1 van deze jongens, uit Zweden, bleek Torben te kennen en zelf ook al de straat op te gaan, dat gaf meteen een goede klik tussen ons. Hier een jonge vrouw uit Zuid-Afrika, woonachtig in Perth, leren kennen die ook een DTS heeft gedaan. Ook met haar ga ik nog de straat op.

God

Afgelopen week was de 1e lesweek (6-10 oktober. We kregen les over 'het verstaan van Gods stem'. Als tekst gaf God mij 1 Petrus 2:6 ''In Sion leg ik een hoeksteen die ik heb uitgekozen om zijn kostbaarheid; wie daarop vertrouwt, komt niet bedrogen uit.'' In mijn stille tijd krijg ik dagelijks teksten uit het oude testament die over Jezus gaan. En vandaag was het heel letterlijk. Het voelde alsof ik op dit moment een geestelijke stilstand heb. Ik vroeg God om me de deur te wijzen en de deur te openen om verder te gaan, Hij zei onmiddelijk (Psalm 118: 19-24, vertaald uit het Engels): 
19 ''Open voor mij de poorten van de gerechtigheid, 

De maandagochtend worship

ik zal binnengaan en de HEER danken.

20 Dit is de poort van de HEER,

waardoor de rechtvaardigen binnen mogen gaan.

21 Ik zal u danken omdat u mij antwoordde;

u bent mijn redding geworden.

22 De steen die de bouwers afkeurden

is de hoeksteen geworden.

23 Dit heeft de HEER gedaan,

het is een wonder in onze ogen.

24 De HEER heeft dit deze dag gedaan,

laten wij juichen en blij zijn.''

In de klas heb ik gedeeld dat ik het idee heb dat God een fundament aan het leggen is in mijn leven, een vernieuwd of dieper fundament, met als hoeksteen, Jezus Christus.

DTS

Het programma is inmiddels in volle gang. We starten elke doordeweekse ochtend van 6.00-6.40 met sporten, heerlijk! Daarna ga ik ontbijten op de basis en neem tijd met God. Om 8.00 hebben we een half uur 'family chores', oftewel schoonmaken. Daarna starten de lessen.

Als 'huiswerk' schrijf ik elke week een journal over wat ik geleerd heb, mijn persoonlijke vorderingen en dergelijke. Daar gaat wel een paar uur werk in. We leren we elke week 1 bijbeltekst, en we lezen elke maand 1 boek en maken daarover een paar opdrachten - momenteel lees ik over het ontstaan van YWAM in het boek 'Is that Really You, God?'

Een deel van de Sports DTS

Verder hebben we een 'small group' van 8 personen waarmee we elke week 1x samenkomen, gisteren was dit voor het eerst, we hebben onze getuigenissen van Gods werk in ons leven gedeeld, erg bijzonder! Met het staflid dat onze small group leidt heb ik ook 1x in de week een één-op-één gesprek, dit had ik vandaag voor het eerst. Dit helpt mij om te ontdekken waar ik me beter op kan focussen, deze week was dat het stellen van doelen en bewust verwachtingen te ontdekken met God.

Deze tweede lesweek gaat over 'het karakter van God', deze lessen zijn erg leerzaam en hier ga ik nog héél erg veel aan hebben. Daar later meer over.

Zon, zee (oceaan) en strand

In het weekend hebben we vrij. Afgelopen zaterdag zijn we naar het strand gegaan. Daar heb ik de machtige Indische Oceaan ontdekt, en uiteraard lag ik als Nederlander als eerste in het behoorlijk zoute en sterk golvende water. Dankzij 3x insmeren met factor 30 (Australische factor 30, nog sterker dus) ben ik niet verbrand, zoals sommige anderen. We hebben heerlijk beachvolleybal gespeeld en ons laten overwelmen door de geweldig sterke stroming en heerlijke golven, die je letterlijk alle kanten op smijten! Bij het strand zijn openbare bbq plekken, ideaal! Je hoeft alleen maar vlees mee te nemen.

De komende tijd

Bijna iedereen van de Sports DTS

Aanstaande vrijdag gaan we voor het eerst als DTS evangeliseren op straat. Daarnaast gaan we die avond als voetbalteams voor het eerst zaalvoetballen. De ene week tegen een ander Sport DTS team en de andere week competitie. Ik ga nog hard bezig met mijn journal, maar helaas zitten donderdag en vrijdag al hermetisch volgepland, elke zondagavond moet onze journal af zijn. Ik ga proberen meer tijd met God te nemen, want ik merk dat alle indrukken en al het onderwijs, meer tijd vragen om te landen, dit wordt dus proberen vóór 6 uur 's ochtends al uit bed te gaan. Komende zaterdag gaan we waarschijnlijk weer naar het strand, gelukkig is het dan geen 35 graden, zoals vandaag, maar weer gewoon normaal ergens tussen de 20-25 graden.

Adreswijziging!!

Let op: Mijn postadres is gewijzigd! Het adres kan je vinden op de pagina 'adres'.

Tjaj tji né?

De DTS

Aangezien mijn DTS pas op zondagavond begint is er deze week geen programma. Dat betekend dus alle vrijheid om je dagen zelf in te vullen. Elke dag komen er nieuwe studenten aan. Veel tijd besteed ik dus aan het leren kennen van mensen. Verder ben ik na mijn verdwaalavontuur van woensdag, deze donderdagochtend weer gaan hardlopen.  Een route van ruim 13km langs de rivier, erg mooi (zie: http://afstandmeten.nl/index.php?id=1414

van mijn achter-achter-nicht uit Perth. Een te kleine mountainbike met een lichte slag in het wiel, maar een geweldig mooie route langs de rivier en een stukje langs de oceaan (zie: http://afstandmeten.nl/index.php?id=1414830). De combinatie van de Swan River en Perth is echt prachtig!

De eetzaal - hier eten we 2x per dag

Van andere DTS groepen (ik zit in de Sport DTS en er is vanaf volgende week een All Nations DTS en een Frontline DTS) heb ik inmiddels een Nederlandse jongen leren kennen en twee Koreaanse jongens. Een erg leuk verhaal om daar meer over te vertellen, maar dat zou te lang worden. Kort gezegd: Won Mog kan niet erg goed Engels en wordt David Beckham genoemd, maar ik noem hem bij zijn echte naam. Hij kan ontzettend grappig uit de hoek komen, soms ook juist door zijn minder goede beheersing van het Engels. Met Ghu (weet niet hoe je het schrijft), die gisteren aankwam, heb ik gisteren een erg leuk gesprek gehad voordat we gingen slapen. De laatste 2 nachten eindig ik de dag met een gesprek met een Koreaan.

God

Misschien denk je nu iets van: ‘Herman ging toch iets met God doen daar?’’ Het programma moet, zoals gezegd, nog beginnen. Ondanks dat ik officieel niks te doen heb, wil ik echt weer even tijd maken om even alleen met God tijd te nemen. Het helpt niet echt dat ik nog geen één keer met hardlopen of fietsen goed uitkwam waardoor dat allemaal langer duurde. Maar gisteravond was er de wekelijkse bijeenkomst in de basis. Het werd een indrukwekkende dienst.  Allereerst was het heerlijk om met al deze enthousiaste mensen God te aanbidden. Er waren een paar Scandinavische kerkleiders e.d. op bezoek, twee van de Noorse mannen zongen een lied dat God ze de dag ervoor had gegeven. God raakte me door de woorden. Vooral ‘’I will be still. For You will be the glory.’’

Het auditorium -hier is de samenkomst

Juist daarvoor bedacht ik me dat ik de laatste maanden steeds meer woordgrapjes maakte, ik had me daar zelf al aan geërgerd, omdat ik daardoor makkelijk oppervlakkig kan blijven. De taalbarrière van deze week zette me enorm stil hierin, ik maakte heel af en toe nog wel zo’n grap, maar de meeste daarvan werden niet begrepen. Ik had de tranen in mijn ogen staan toen dit lied werd gezongen en ik meezong. Ik besloot om stil te worden en niet via dit soort makkelijke grappen een plek te willen krijgen in deze groep – ‘’I will be still’’. Mijn trots ging aan de schandpaal. In plaats daarvan wil ik God eren, wil ik dat hij een plek in de groep krijgt. Ik wil alleen gewaardeerd worden met waardering die voor God is, dat Hij zichtbaar in mij is – ‘’For You will be the glory’’.

De preek ging over ‘Never give up.’ Het was een erg mooie preek, dankbaarheid en aanbidding van God onder alle omstandigheden, dát verheft ons hart boven elke situatie. Na de preek zongen we ‘’Never once did we ever walk alone. Never once did You leave us on our own.’’ Deze boodschap kwam nog harder binnen. Het besef dat God altijd en overal bij was. Dat niet alleen hij liet mij niet alleen. In elke situatie waarin ik ben geweest, in momenten van eenzaamheid, Hij was er! Wauw! Dat raakte me diep in mijn hart. Ik heb heerlijk gehuild en gezongen.

How are you?

Hier in Australië is de standaard groet: ‘’Hi, how are you?’’ Zelfs wildvreemde caissières vragen hoe het met je gaat. Dit is puur uit beleefdheid. Heel grappig, want ik vraag dan altijd oprecht terug hoe het met hun gaat, dat verwachten ze niet. Ook op de JmeO basis is dit gebruikelijk, dat merkte ik vooral in het begin. Met het verschil dat deze mensen wél meer willen weten. Door dingen die tijdens de samenkomst gebeuren besefte ik hoe belangrijk het is om oprechte interesse te hebben en te tonen. Op dit moment voor mij en mijn groepsgenoten naar elkaar en de mensen die we hier ontmoeten. En niet te makkelijk te vragen ‘’ How are you?’’. Met David Beckham heb ik hier al in geoefend. Iedereen noemt het zo en hij zegt op bijna alle vragen ‘’Yes’’ als hij het niet verstaat. Ik weet hoe het met hem gaat en ben blij dat er inmiddels meer Koreanen zijn, want Mon Wog (David B.) zit hier al 3 maanden, omdat hij eerst een Engelse cursus heeft gevolgd.

Plannen

Vanavond zou ik eigenlijk naar het onderwijs van Torben Sondergaard, die ik in Nederland heb bezocht, maar dat is weer 11km fietsen. Morgen ga ik waarschijnlijk wel. Ik ben benieuwd wat daar uit komt. Deze man is vooral bekend van zijn onderwijs en uitvoering van bidden voor genezing op straat, maar zijn onderwijs mensen weer/meer Jezus te laten volgen, concreet zoals de bijbel dat zegt. Maar hier vast meer over in de volgende blog.

Tjaj tji né?

Tegenwoordig zeg ik tegen Won Mog: ‘’Tjaj tji né?’’ (Hoe gaat het? - waarschijnlijk anders geschreven), gelukkig kan hij nu oprecht zeggen: ‘’ Tjaj tji nè (of hoe je dat ook maar schrijft).

Tjaj tji nè

Herman

Even een update

Na 2 lange vluchten en een lange rij bij de douane kwam ik rond 6 uur dinsdag in Perth (plaatselijke tijd). Na kennisgemaakt te hebben met 3 jongens die van mijn staf zijn, een korte rondleiding door mijn woning voor de komende 3 maanden (zie foto's) en de basis zijn we gaan chillen bij het huis van een aantal JmeO stafleden. Daar kwam ik de eerste Nederlander tegen (altijd fijn op zulke momenten). Vervolgens zijn we naar het park met een fantastisch uitzicht gegaan, Kings Park. Op de foto zie je een gedeelte van het uitzicht bij nacht. Overdag kan je ook over Swan River heenkijken, super mooi!

Mijn (nog) lege kamer

Uitzicht over Perth vanaf Kings Park

Ondanks mijn 2 uur slaap en iets van 7 uur tijdverschil was ik helemaal niet moe. Rond half 12 toch maar op bed gegaan en uiteraard om 6.15 (zoals gewoonlijk) weer wakker. Om goed te beginnen - en aangezien er toen nog geen van mijn studiegenoten waren - ben ik maar gaan hardlopen. Heel toevallig kwam ik in Kings Park en zag het uitzicht overdag, zoals gezegd schitterend! Daarna wilde ik weer teruggaan maar raakte hopeloos verdwaald.

Het NIB stadium - tegenover mijn huis

Mijn huis is naast een voetbalstadion, maar ik heb geleerd dat je duidelijk moet uitleggen om wat voor voetbal het gaat (Je hebt hier football/soccer, football/footy, australian rules football en vast nog wel meer). Dat deed ik vandaag dus niet en werd daardoor 2x naar een anders stadion gewezen toen ik de weg vroeg, gelukkig kwam ik daar vóór het 2e verkeerde stadion achter. Mede hierdoor heb ik 2 uren hardgelopen over zo'n 20 kilometer. (voor de route zie: http://afstandmeten.nl/index.php?id=1413739.)

Daarna ben ik de stad in gegaan voor een simkaart, wat te drinken en zonnebrand. Dat is hard nodig want het was alweer 31 graden vandaag! Erg warm in de zon.

Tot nu toe mensen uit minstens 10 verschillende landen leren kennen, en vanaf vandaag kwamen en komen ook de eerste van mijn medestudenten aan. In totaal zijn we met 32-35 personen die de Sports DTS volgen.

Het is nog een beetje wennen om te praten in het Engels, vooral nu ik de enige nieuwe ben - naast David Beckham (eigenlijk Won Mog) die een andere DTS gaaat doen. Er starten volgende week 3 DTS programma's. Luisteren gaat me prima af, behalve bij een Engelse jongen en een Noord-Ier die minder duidelijk praten (''We're lazy at talking'').

Ik vind dit zelf niet echt goed geschreven, maar hoe meer lijn er in de DTS komt hoe minder snel ik in Perth verdwaal en ook in het schrijven van een blog, daar ga ik dan maar vanuit.


Tot zover even een update. (Af en toe komen er links op de pagina ook nieuwe pagina's bij met info e.d., vergeet daar niet op te kijken. Tot nu toe een pagina met meer info over de DTS en een pagina met mijn adresgegevens).